De Zwinduinen

Na een paar dagen winterse toestanden kwam er vrijdag  een dag met héél mooi weer om te wandelen. Tegenwoordig is het zo dat je de dag moet plukken als het weer het toelaat. Dus de auto genomen , vriendin ingeladen en naar zee. We zouden wel zien als de wind daar te koud was. Dan kozen we wel voor iets verder van zee af. Maar het viel opperbest mee.

We startten de wandeling aan de Lekkerbek: Het verste strand richting Zwin. Daar rijden er geen auto’s . Het rijk is aan de wandelaars en fietsers. We moesten er wel de talloze go-carts bij nemen. En dat waren allemaal go-carts voor een 8 à 10 personen. Volgens mij waren het jeugdbewegingen die met jonge “gasten” op stap waren. Aan het lawaai te oordelen genoten ze volop. Wij maakten géén lawaai maar genoten ook.

Op bepaalde plaatsen was het zand geëffend en was er helmgras geplant. Ook was er orde geschapen bij het plaatsen van strandcabientjes. Het lijkt me dat er een uitbreiding is .
De twee surfersclub hadden al veel bezoekers . Op de verste club waren ze met bulldozers nog het zand bij de waterlijn aan het effenen. Ook werd er volop reclame gemaakt voor take a way dranken en gerechten.

Wij wandelden verder maar tot aan de Haas van Flanagan was deze keer niet de bedoeling. We wilden door de Zwinduinen wandelen om zo tot aan de wandelweg in de Zwinbosjes te geraken.

Ondertussen zagen we héél veel fietsen staan bij een surfclub, was het verboden te zwemmen ( er zijn daar nooit reddingsdiensten )en zijn er veel nieuwe doorgangen gemaakt zodat wandelaars en paarden gemakkelijk naar de zee kunnen gaan. Met de jaren was alles toegegroeid met veel stekelige struiken!

We verlieten de zeedijk en gingen door een draaipoortje de Zwinduinen in. Misschien zagen we de Konik paardjes en de geiten en geitenbokken die daar grazen.
Vriendin was niet zo happig om die beesten te zien en daarenboven weet ik dat ze niet graag door los zand wandelt. Er was gelukkig genoeg mosbegroeiing waar ze kon op lopen.
We liepen we een beetje verkeerd en stapten tot het paadje eindigde bij ondoordringbare struiken . Daar zag ik een paar reuze geitenbokken de lucht in springen om te kunnen knabbelen aan wat groen van struiken. Eerlijk ik durfde niet dichterbij komen en op de foto zie je ze niet zo goed . Toen ze zo hoog sprongen heb ik hun enorme horens gezien en hun lange sik. 
Vriendin was al teruggedraaid en ik ging haar maar vlug achterna. Opeens zag ik een paar Konikpaardjes tussen de duinen uit komen. 
Ik zag een groep wandelaars vanuit de tegenovergestelde richting komen en zij bevestigden dat we langs daar op de wandelweg in de Zwinbosjes geraakten. Midden de Zwinduinen liggen nog veel betonbrokken en stenen van voormalige bunkers die daar overvloedig gebouwd werden tijdens wereldoorlog I

Ik kan enkel zeggen als je de gelegenheid hebt verlaat eens de gewone paden van de zeedijk en de Zwinbosjes en slenter eens door de Zwinduinen. Ik herleef mijn kindertijd want zo was het toen. Er is veel werk gemaakt aan het herstel van de Zwinduinen en lange tijd kon je er niet doorheen wandelen.

En toen bleek de batterij plat .. maar in elk geval kan ik tonen dat we in de Zwinduinen gewandeld hebben. Je geraakt erin via een draaipoortje en je geraakt er een heel eind verder ook weer uit via een draaipoortje.